اگر فردی در یکی از دستگاه‌های دولتی شغل دومی داشته باشد چندان اهمیتی ندارد اما داشتن شغل دوم برای معلم جالب نیست معلم موفق باید زمانی برای مطالعه و بروز کردن علم خود با دانش روز دنیا داشته باشد و یا حداقل بتواند درسی را که روز بعد قرار است در کلاس تدریس کند مرور نماید اما متاسفانه معلمین از نظر اقتصادی و رفاهی حمایت نمی شوند تا بتوانند تمام توان و انرژی خود را برای آموزش و یادگیری صرف نمایند

کارمندان ادارات دیگر بجز حقوق ، اضافه کار، پاداش، مزایا و خدمات رفاهی زیادی دارند بصورتیکه می توان گفت حقوق انها جزئی از درامد انهاست که گاهی خیلی بیشتر ازحقوق ثابت انهاست از طرفی معلمین هیچ مبلغی را بابت خدمات رفاهی و ... دریافت نمی‌کنند آن چیزی که تفاوت جدی بین پرسنل آموزش و پرورش و کارمندان مشابه خود در وزارتخانه های دیگر که از نظر مدرک تحصیلی و سختی شرایط کار و....  به وجود می‌آورد تفاوت در نظام پرداخت‌ها و خدمات رفاهی است کارمندان دیگر وزارتخانه ها اضافه کار، پاداش و دیگر خدمات رفاهی نسبتا خوبی دریافت می کنند ولی در آموزش و پرورش بجز حقوق ماهیانه هیچ چیز دیگری وجود ندارد که گاها باعث روی آوردن همکاران به سمت شغل دوم می شود.

متأسفانه در مواردی معلمان با پرداختن به شغل دوم که گاه شغل کاذب و دور از جایگاه معلمی است ،ارزش های والای معلمی را از بین می برند شاید این مشاغل برای خیلی از مردم شریف و خوب باشد اما برای کسی که باید در شرایطی باشد که بتواند فرزندان و آینده سازان این مرزوبوم را به بهترین نحو ممکن پرورش داده و تحویل جامعه دهد به هیچ وجه 

جایز نیست.

نظام آموزشی از این امر، اثرات تخریبی جبران ناپذیری را متحمل می شود در این بین فقط سلامتی خود فرد فرهنگی آسیب نمی بیند در این بین فقط حق دانش آموز برای داشتن یک معلم خوش اخلاق و با روحیه از بین نمی رود  بلکه خانواده و روابط خانوادگی و اجتماعی او هم صدمه جدی می بیند.

نظام پرداخت برای معلمین باید بصورتی باشد که نیازی به شغل دوم نداشته باشند و تمام وقت و فکرشان را به کار و تعلیم دانش آموزان معطوف کنند این موارد تا حدودی در نظام رتبه بندی دیده شده بود ولی کامل اجرا نشد

 زمزمه هایی جدیدا بگوش می رسد که معلم می تواند بصورت اختیاری 6 ساعت  تدریس اضافه داشته باشد معلمان در این لایحه بصورت تمام وقت در اختیار مدرسه و دانش آموز قرار گیرند و از نظر حقوق و مزایا امتیازاتی دریافت نمایند که در بین همکاران موافقان و مخالفانی دارد اما اینگونه که وزیر محترم اموزش و پرورش اعلام نموده اند می تواند مفید  باشد اگر درست و خوب اجرا شود

ساعت موظف هر معلم 24 ساعت در هفته می باشد که بعد از 20 سال سنوات خدمت آموزشی به 20 ساعت تقلیل پیدا می کند بنابراین معلمین وقت آزاد زیادی دارند و چقدر عالی بود اگر مشکلی نداشتند و می توانستند از این زمان بیکاری برای مطالعه ، تحقیق و پژوهش استفاده کنند . این مشکل درمورد معلمین ابتدایی حتی از متوسطه هم بدتر است چون در بعضی از رشته های متوسطه چندساعت اضافه کار معلم ممکن است داشته باشد اما معلم دبستان تمام هفته را درگیر است و حتی اکر پس از 20 سال و تقلیل ساعت ، بخواهد روز تعطیل خود را تدریس نماید اضافه کار در مقطع ابتدایی وجود ندارد بنابراین باز هم ممکن است به فکر شغل دوم بیفتد و...

متاسفانه هر وقت به زمان عملی شدن وعده ها نزدیک می شویم می شنویم چون تعداد معلمین زیاد است هر مبلغی که بخواهد به حقوق معلم اضافه شود را باید ضربدر یک میلیون کنیم ، بار مالی آن زیادست  و.... با این حساب و کتاب ها دوباره برمیگردیم به همان نقطه اول

در روابط اجتماعی همه چیز به یکدیگر تنیده شده است سلامتی روحی ، روانی و جسمی معلم یعنی جامعه ای سالم، پویا و برتر

معلمین توقع زیادی ندارند انسان هایی اهل زرق و برق و تجمل نیستند کاش دولت محترم و مجلس شورای اسلامی چاره ای بیندیشند تا این مشکل بنیادین حل شود و به جایی برسیم که شایسته آنیم